Op veler verzoek, eindelijk een nieuwe blog!

Deze keer:

- Stage
- Musical Dirty Dancing en “museumnacht” Nuit Blanche
- Percussieconcert met Salsavrienden
- Ein prosit mit Laura und Erik!
- Thanksgiving
- Canadeze verkiezingen
- King Lear toneelstuk en bier-akkefietje

Hij is niet langer dan de vorige blogs, en nu zit er meer tijd tussen, dus dat is al een soort van vooruitgang, toch?


- Stage

De afgelopen 2 weken stonden in het teken van de muisexperimenten. 6 muizen hebben tumorcellen ingespoten gekregen in hun bil, en die tumor is 2 weken lang gegroeid. Dit proces hebben we gevolgd met CT, MRI en PET. Erg interessant om te zien, maar er komen wel meer problemen bij kijken dan je vooraf denkt... 2 muizen hebben het einde niet gehaald, dus maar 4 hebben het hele traject doorlopen (en zijn vervolgens pas aan het einde alsnog afgemaakt). Verder hadden we vaak problemen met het injecteren van de contrastvloeistof, omdat het bloedvat dichtslibde. En last but not least lagen de muizen niet bepaald in dezelfde positie. We hadden een of ander handig muisbedje dat helpt met de positionering, maar dat past dus niet in de MRI-scanner... Dus werkt Mickey gewoon op een gaasje uit de EHBO-doos gelegd en probeer dan dezelfde positie te reproduceren... Verder hadden we veel last van bewegingsartefacten bij alle scanners. Het komt erop neer dat zo’n beetje alle dingen die ik vooraf had bedacht om te doen, niet kunnen met deze images. Dus Jorien, veel succes met de beeld analyse! :-S Ik heb mijn begeleider vorige week vrijdag dus maar een mailtje gestuurd met de vraag of hij de afgelopen week tijd had voor me, omdat ik echt niet wist wat ik voor nuttigs kon doen. Maandag heeft er eindelijk iemand anders tijd om met mij naar de images te kijken, maar ja, zijn we wel weer een week verder zonder vooruitgang bij dit project. :-S Gelukkig vandaag wel een leuke pinnacle-training gehad. Het meeste wist ik al door het andere project, maar sommige dingen waren wel een nuttige aanvulling. (2 foto’s)

Het andere project, over longkanker, gaat overigens wel goed. Kost wel veel tijd, maar omdat ik momenteel toch niet weet wat ik met het andere project aan moet, maakt dat niet zoveel uit.

Verder heb ik vandaag een nieuwe buurman gekregen bij STTARR: Roel Kierkels, voormalig student Biomedische Technologie van de TU Eindhoven. Die studie komt me ergens bekend van voor... ;-) Ga je helemaal naar Toronto, zit je nog met een treinlimburger van je studie opgescheeot. :-p Ik wist overigens wel dat hij naar Toronto kwam, maar dat hij in hetzelfde gebouw en dan ook nog aan het bureau naast me zou zitten, is echt toevallig! Hij heeft een jaar geleden ook stage gelopen bij het PMH, deels dankzij hem ben ik enthousiast geworden en zit ik nu hier, en sinds die tijd hebben we af en toe contact over praktische zaken. Donderdag dus samen koffie gedronken en bijgekletst. Hij praat ook nogal veel, dus een onhandige combinatie met mij, haha. Vrijdag dus maar een wijntje gedronken na het werk, omdat we nog niet uitgepraat waren. Volgende week mijn laatste stroopwafels maar eens aanbieden bij de koffie. :-)


- Musical Dirty Dancing en “museumnacht” Nuit Blanche

Toen ik 2 weken geleden op vrijdag na een werkdag van 11 uur (tot 19.45, stomme muizen) en een niet-openend fietsslot thuiskwam, had ik niet zo heel veel zin meer in de cocktailparty waarvoor ik was uitgenodigd. Maar ach, na te hebben geklaagd bij Nova, een powernap van een uurtje, en het ophalen van mijn wrak met behulp van een beetje olie in mijn fietsslot, was ik fashionably late maar natuurlijk toch van de partij! Het was een huisfeest met vooral veel Europeanen en enkele Canadezen die met groot enthousiasme werden onthaald. Het was wel gezellig, tot de muziek zachter moest van de politie. Tsssk, die moeten ons Europeanen ook altijd hebben. :-p (1 foto) Wel op tijd naar bed, want de ochtend erna om 10.00u gingen we kaartjes halen voor de musical Dirty Dancing.

Student zijn in Canada is echt geniaal, ze hebben hier namelijk student rush tickets. Dat betekent dat je op de dag van de voorstelling naar de box office gaat en voor 30 dollar kaartjes kan kopen als er plaatsen over zijn. Nadat we kaartjes hadden bemachtigd die normaal 120 dollar zijn (arme buma’s), ging ik nog ‘even’ 4 uur lang naar de starbucks met 2 Oostenrijkse meisjes. Gezelligheid kent geen tijd! Dirty Dancing ’s avonds was echt GAAF!!! Whoehoe! :-D Mijn belofte dat ik zou gaan huilen heb ik gedurende de gehele 2e helft waargemaakt, tot grote hilariteit van Ivette naast me en de enige kerel Henning achter me. Als je de film hebt gezien: Het is precies hetzelfde verhaal, maar dan nu op het podium. Ik kon sommige stukjes bijna meepraten. Haha! De acteurs leken veel op de filmkarakters, en het bovenlichaam van Johnny gelukkig ook. :-p Dit ook tot grote hilariteit van Henning (vanwege onze reacties hè). En de dansers waren echt goed! Er wordt wel weinig live gezongen, maar dat kan ik de acteurs amper kwalijk nemen tijdens het dansen, want DAT deden ze wel fantastisch. Tot zover mijn zeer 'objectieve' beoordeling van dit meesterwerk. ;-) (1 foto)

Na afloop gingen we naar Nuit Blanche (museumnacht). Omdat we probeerden met een groep van 15 mensen bij elkaar te blijven tijdens een van de drukste momenten in Downtown Toronto, was dit geen succes. En als je ook nog bedenkt dat Bijan naar mij op zoek was en geen gsm heeft... zucht... Uiteindelijk zijn we de ene helft snel kwijt geraakt, en de andere helft ging naar huis terwijl ik op zoek was naar Bijan. Daar sta je dan, in de bloei van de leven, alleen in het centrum van Toronto tussen VEUL zatte lui. Haha! (Nou ja, ik vond het toen niet zo grappig) Gelukkig had Bijan me snel daarna gevonden. Marek was blijkbaar ook iedereen kwijt, belde me ook, en korte tijd later waren we met z’n drietjes. Conclusie: Na 2 uur irritaties was het nog best een succes. Veel moderne kunst gezien, soms zo modern dat ik blij was dat er een bordje bij hing waar op stond dat het kunst was. :-p Er liepen ook als geesten geschminkte acteurs rond in een parkje. Toen ik aan het smssen was kwam er eentje naast me staan, wat ik niet door had natuurlijk, en Marek en Bijan waren uiteraard zo vriendelijk om me er ook niet op te wijzen. Dus je raadt het al: Toen ik opkeek, sprong ik een meter in de lucht onder begeleiding van een gil. En uiteraard stond er ook een cirkel geamuseerde omstanders om me heen die in luid gelach uitbarstte. Lol! (4 foto's) Dit komt Axipr vast bekend voor... Die avond dus laat naar bed, lekker uitgeslapen en zondag lekker gerelaxed.


- Percussieconcert met salsavrienden

Afgelopen weekend was ook weer leuk. Vrijdagavond naar een gratis percussieconcert met een paar mensen van mijn salsagroep. Een van de meisjes studeert muziek en spamt ons minimaal 2 keer per week met muziektips. Maar ze had zeker gelijk, het concert van Nexus was echt supergaaf! (2 foto’s) Daarna met hen wat gegeten en gedronken in een pub, prima begin van het weekend dus. Ondertussen zitten we trouwens al op de helft van de salsacursus, gaat echt snel! Afgelopen week de Merengue geleerd, is ook wel een gave dans! Eigenlijk voornamelijk met je kont schudden, maar ach, dat is vast ook een kunst. Met een aantal salsa-genootjes zou ik zo naar een salsa-oefen-sessie in een (voormalige?) kerk, maar door een communicatiestoornis heeft iedereen al andere plannen. :-( Volgende keer beter!


- Ein prosit mit Laura und Erik!

Maar zaterdag was echt nog veel gaver! Ik was door Laura en Erik uitgenodigd voor de oktoberfesten in hun stad Waterloo-Kitchener. ’s Middags met de Greyhoundbus (ook 50% studentenkorting uiteraard) daar naartoe en gezellig over de Wilkommenplatz gelopen. De muziek was Duits, de dansgroep was slecht, maar wel Duits. De wafel daarentegen was erg goed, maar Belgisch. Om iets meer in de stemming te komen dus maar 5 Duitse hoedjes gekocht. Aangezien de echte Duitsers van mijn vriendengroep afgehaakt waren, hadden we ’s avonds gezelschap van Ivette uit Mexico, en Charisma, een Indiaas-Canadese vriendin van Laura en Erik. In het Hubertushaus waren we blij verrast over het goed gelukte kopiëren van het feest van hun Duitse voorouders. Veel mensen liepen in Lederhosen en Dirndls, de muziek was Duits of Engels op een Duits wijsje, er waren Bratwursten mit Sauerkraut, er werd gedanst en er werd gedronken. Wat is er wel anders: 1) Mensen spraken vrijwel geen Duits, er waren maar zo’n 20 mensen die Bier Her konden meezingen, en dan tel ik zelfs de dappere poging van Ivette en Charisma mee, moet je nagaan! En tellen ging als volgt: Ein Zwei Dry Ja ja ja! 2) De vogeltjesdans was met stip de meest favoriete dans, en wie waren wij om niet alledrie de keren enthousiast mee te doen? 3) Een dirndl kan hier ook best ver boven de knie worden gedragen. 4) Bier werd geschonken in plastic glazen. :-S Maar aan de andere kant was het makkelijker om de Amerikanen aan onze tafel de duo-drink aan te leren met 2 plastic glazen in plaats van 2 pullen! 5) Er werden dit jaar ook geen dubieuze versierpoging-smsjes gestuurd vanuit de biertent naar achterblijvers in Nederland... ;-) (7 foto’s)

Na een niet zo’n fantastische nacht dankzij een deken-wegtrekkende Ivette, werd ik weer helemaal vrolijk van het ontbijt: boterhammen met beemsterkaas en de ruyter-hagelslag! Ook Ivette kregen we aan de hagelslag. Wisten jullie trouwens dat opstapelbare vleesbakjes een typisch Nederlandse uitvinding is? Dat soort dingen valt je dan opeens op. Ik heb ook nergens anders een jip-en-janneke-koektrommel gezien. ;-) En omdat ik zo stom was om mijn jas te vergeten, heb ik de hele cd van Racoon in de auto kunnen luisteren voor Ivette en ik in de bus terug stapten. Onderweg genoten van het prachtige uitzicht, de herfstkleuren zijn hier echt heel mooi! Ik vond de Canadezen altijd een beetje overdreven lyrisch over de herfstkleuren en dan vooral over het felle rood van de sugar maple (suiker esdoorn), maar ze hadden dus toch gelijk. Dus veel foto’s gemaakt vanuit de bus. Morgen ga ik met een paar vriendinnen wandelen in High Park in Toronto, om nog even te genieten van de golden autumn. (2 foto’s)


- Thanksgiving

Toen ik om 4 uur 's middags zwetend thuiskwam, het was namelijk 25 graden Celsius op 12 oktober, moest er gekookt worden voor het Thanksgivingdiner van die avond. Nadat ik het hele fornuis blank had gezet met stoofperensap (lag uiteraard volledig aan de te kleine pan)en nadat ik ook nog het recept in de fik had laten vliegen, tot grote hilariteit van de andere fotograferende aanwezigen, waren mijn bijgerechten toch op tijd klaar. (die foto's heeft Sheila nog, houden jullie tegoed) Buiten de 5 bewoners, vierden we het met Mary, die vriendin van Sheila, en haar neefje van 24, en nog een vriendin. Vooraf hadden we squash soup (pompoensoep). Als hoofdgerecht uiteraard zo’n hele kalkoen uit de oven met stuffing. En ook belachelijk veel bijgerechten: aardappelpuree, zoete aardappelpuree, koolraappuree (turnip), spruitjes, rode kool met appeltjes en stoofperen. Die laatste 2 dingen waren dus de Nederlandse invloed. Als toetje hadden we pumpkinpie (pompoentaart) en cherrypie. Echt heerlijk allemaal! (3 foto’s)

De ochtend erna maar ontbeten met de restjes van het diner, het was maandag tenslotte pas echt officieel thanksgiving. Omdat ik ’s avonds weer een diner had, maar nu met vrienden van salsa, ging ik op jacht naar ingrediënten voor kruidkoek. Ik kan je vertellen: het is vrij lastig om kruidnagelgruis te vinden in Canada op een nationale feestdag. Maar na een uurtje wandelen door het zonnige Toronto (het was helaas ‘maar’ 20 graden), had ik toch alle ingrediënten bij elkaar voor de volgende vaderlandsche lekkernij. Na nog wat kleinere uitdagingen, zoals de juiste hoeveelheden bepalen in ounces en cups (huh watte???) en het aan de praat krijgen van de oven, was het dan toch redelijk gelukt. Het diner ’s avonds was ook erg lekker en supergezellig! Erg veel gelachen om cultuurverschilletjes tussen Europa en Noord-Amerika en dan met name over de VS. De Amerikanen vonden hun landgenoten volgens mij nog het grappigst! :-p (1 foto + 3 foto’s van onze buurt in herfst/halloween-sfeer)

Dinsdag was Esther weer terug na 1,5 week Amerika, gezellig! Esther en Maria zijn toen bij mij komen eten om nog maar een keer Thanksgiving-restjes te eten. Gelukkig hebben we hier geen weegschaal zullen we maar denken. :-p Bovendien zou die in pounds zijn, dus dat zegt me dan nog niet zoveel zonder rekenmachientje. Vandaag ook met Esther gelunched, dus gezellig dat ze weer terug is! (Maar de afgelopen weken heb ik ook met anderen ook wel eens gegeten of koffie gedronken hoor, dus zo eenzaam was ik niet.)

Donderdag was ik met Nova een hapje gaan eten bij de bier markt, een restaurant met een identieteitscrisis tussen Duits en Belgisch. Maar wel erg leuk! Ik heb “Belgische” Flameküchen op en een heerlijke Hoegaarden alias “hoogarden”. Ze hadden ook Yersekes Mosselbier op de kaart, en verder al het belachelijke bier dat je kan bedenken. Daar ga ik volgende week nog maar eens met mijn ouders eten! Die zijn vanaf dinsdagavond tot de dinsdag daarop in Toronto. (2 foto’s)


- Canadeze verkiezingen

Dinsdag waren de Canadian General Elections, ik zag op nu.nl dat jullie deze belangrijke gebeurtenis totaal gemist hebben, dus een korte samenvatting van het gebeuren: Er zijn 308 zetels te verdelen en het gaat op dezelfde manier als in de VS, met het kiesmannenstelsel. Er zijn zo’n 19 partijen geregistreerd, waaronder de Marijuana-partij met als enige doelstelling het legaliseren van Marijuana. :-D Maar eigenlijk zijn er maar 5 partijen die er echt toe doen: De conservatieven van premier Steven Harper, de liberalen, Bloc Quebecois (die zijn niet links of recht, maar vooral Frans, aldus de Anglofonen), de democraten en de groenen. Door het ‘democratische’ kiesmannen-stelsel heeft Steven Harper 143 zetels i.p.v. de 116 die hij met het Nederlandse systeem zou hebben. De groenen zouden met een ‘popular vote count’ 21 zetels hebben gehad, maar moeten het doen met 0! Verder zijn de Fransosen gematst met 19 zetels ‘te veel’ en hebben de democraten 19 zetels ‘te weinig’. Echt raar dat de groenen met 6,8% van de stemmen 0 zetels overhoudt en BQ met 9,97% van de stemmen wel 50 zetels heeft!!! Maar mijn democratische huisgenootjes (en de rest van de wijk ook) zijn allang blij dat Harper geen meerderheid heeft en dat de oppositie dus de mogelijkheid heeft beslissingen tegen te houden. Aan coalities doen ze volgens mij niet, al zullen ze in de wandelgangen wel wat onderling regelen waarschijnlijk. De Amerikaanse verkiezingen zijn vanaf hier ook wel leuk om te volgen. Ik kijk soms ’s avonds naar Amerikaanse TV, aangezien de toch in dezelfde tijdzones zitten, vooral de Jay Leno show is soms wel lachen! Maar als ik 1 avond in de week tv kijk, is het veel, dus het meeste nieuws haal ik gewoon uit de krant of van nu.nl.


- King Lear toneelstuk en bier-akkefietje

Gisteravond met Esther, Michael, Armin, Maria, Nina en Bijan naar het toneelstuk King Lear van Shakespeare gegaan. Onze hoop dat ze normaal Engels zouden spreken werd al snel de grond in geslagen en gezien het grote aantal acteurs waren we de details van het verhaal al snel kwijt. Gelukkig had Michael het boek WEL gelezen, dus kregen we in de pauze een snelcursus. Na 4 uur middeleeuws Engels te hebben aangehoord was het tijd voor een pilsje natuurlijk, dus gingen we met een kleinere afvaardiging naar de pub. Rond half 2 waren alleen de die hards Armin en ik nog over, zelfs de andere Duitsers waren al afgehaakt! We hadden net besloten dat we na deze echt naar huis gingen, toen er een pitcher bier bleef staan op de tafel naast ons... Na 10 minuten stond hij er nog steeds. Armin en ik waren behoorlijk verbaasd dat iemand een pitcher bier zou achterlaten... “This would never happen in Europe” “It’s like an abandoned child, somebody has to take care of it” En zo belandde de pitcher al snel op onze tafel. We wilden net bier inschenken toen de rechtmatige eigenaren terugkwamen. Ze waren gewoon even aan het roken buiten, oeps! Gelukkig was een van de bier-verlaters een huisgenoot van Armin, en konden ze er wel om lachen. Nadat we nog maar een extra pitcher hadden besteld om met hen te delen, gingen we rond 3 uur naar huis.

Nou, dat was het weer. De volgende aflevering zal waarschijnlijk meer herfstfoto's bevatten en de belevenissen met mijn ouders.

Groetjes,
Jorien