In de gevangenis met mijn ouders...

Deze keer:
- Een klein beetje stage
- Indian Summer in High Park
- Niagara Falls: Been there again, done that again, got a second blue Poncho
- Algonquin park
- In de gevangenis in Ottawa (maar daar was het in ieder geval WEL droog)
- Eindelijk de CN-tower op
- Halloween


- Een klein beetje stage

Aangezien mijn ouders hier een week zijn geweest, heb ik niet zoveel aan mijn stage gedaan sinds de vorige blog. Vorige week heb ik alle muisimages bekeken en samen met een collega geconcludeerd dat de muizen niet stil willen liggen, ze geen contrastmiddel in hun staart willen en gewoon niet willen meewerken in het algemeen. Mijn image-analysis opties zijn dus zeer beperkt. Voor de mensen die het begrijpen (alleen de BMTers waarschijnlijk): Het komt er op neer dat ik alleen de PET-images met de anatomical CT-images ga fuseren en misschien 1 DCE-CT kan gebruiken om een uptake curve van het contrastmiddel te bepalen. Alle MRI’s zijn onbruikbaar. Voor de mensen die geen BMT-achtergrond hebben: De plaatjes zijn slecht en daar worden we niet gelukkig van. Vanochtend was er een vergadering om te bekijken wat we de komende weken kunnen doen voor nieuweimages. Aangezien ze vergeten waren door te geven dat het op een andere locatie was, heb ik deze gemist. Maar ik heb blijkbaar weinig gemist. En of de nieuwe onderzoeken nog enorm van belang zijn voor mij persoonlijk weet ik niet, dat wacht ik wel even af.

Het longkankerproject gaat gewoon zijn gangetje. Veel naar een scherm staren en op knopjes klikken. Dan wachten tot de computer klaar is met rekenen en ondertussen dan maar je blog schrijven. ;-) (En daarna 5 dagen wachten om het af te maken)


- Indian Summer in High Park

Tot zover het nuttige gedeelte. Het weekend van 18 en 19 oktober was dus niet zo druk. Nadat ik op zaterdag mijn blog had geupdate, ben ik naar een pub gegaan, waar ik met Esther en Maria heb gegeten. Mijn nieuwe collega Roel en huisgenootje Nova kwamen ons later die avond gezelschap houden voor wat drankjes. Ook toen werd het laat (mede dankzij 1,5 uur skypen met Marleen midden in de nacht), maar de dag erna gingen we alleen rustig wandelen in High Park met hetzelfde gezelschap + Nina, dus dat maakte niet uit. Nova en ik gingen op de fiets naar High Park, een hele nieuwe ervaring voor Nova. :-D De kleuren in High Park waren echt prachtig, ik heb echt superveel foto’s gemaakt van bomen, want de ene was nog mooier dan de andere, echt heel mooi! Esther en ik bleven wat langer hangen dan de rest, omdat Hollanders nou eenmaal van wandelen houden. (Aldus Canadezen) Lekker rustgevende zondagmiddag dus. Op de terugweg met Esther langs de lake shore van Lake Ontario (Ontario meer) gefietst, door het ouwehoeren natuurlijk de juiste afslag gemist, en het bleek toch wat langer om te zijn dan ik dacht. Ach, 3 kwartier fietsen, waarvan deels heuvelop op een brakke fiets is vast goed voor de lijn/lever. Ik was wel netjes voor het donker binnen hoor. ;-)


- Niagara Falls: Been there again, done that again, got a second blue Poncho

Dinsdagavond had Sheila Franstalige Zwitsers over de vloer. Tot mijn verbazing kon in de hoofdlijnen van het verhaal nog redelijk volgen, waarschijnlijk omdat ze heel langzaam spraken. Mijn eigen inbreng kwam niet veel verder als: “Je m’appelle Jorien et je suis un étudiant pour ingenieur dans l’hopital.” Vond ik zelf een geniale zin natuurlijk. :-P Gelukkig was de taalcrisis van korte duur, want mijn ouders kwamen die avond aan, en die spreken tenminste gewoon Nederlands. Mijn voorraad drop / sultana / pepernoten / taai taai is ook weer aangevuld en Nova kan haar Nederlandse kennis uitbreiden met een nieuw Nijntje-boekje.

De dag erna onze huurauto opgehaald. Helaas was de goedkoopste niet meer voorradig, maar gelukkig kregen we de een-na-goedkoopste voor de laagste prijs mee. Mijn vader was superblij, want het was een splinternieuwe felrode sportwagen met spoiler!!! VET!!! De motor was alleen niet zo fantastisch, en de raampjes moest je zelf opendraaien, maar daar zien de andere weggebruikers natuurlijk niks van, dus dat mocht de pret niet drukken!

Bij de Niagara Falls nog een keer hetzelfde bootje e.d. Maar dit keer waren er minder toeristen, mooiere bomen en een iets helderdere lucht. Dus toch maar weer een hele rits foto’s gemaakt! En ik heb een 2e blauwe poncho natuurlijk! ;-)

’s Avonds pizza gegeten op de hoek van de straat en toen ‘even ‘ via Chinatown en Roger’s centre naar de CN-tower gelopen. Toen we daar eindelijk waren gaf mijn moeder toch toe dat het hoogste losstaande bouwwerk ter wereld dichterbij leek dan het was. Als afsluiting van de dag een Erdinger gedronken bij de bier markt, waar de ober mij nog herkende van de vorige keer. Dat is dan de 2e in Toronto...


- Algonquin park

De dag erna naar Kensington Market geweest, blijft leuk om overheen te struinen. Daarna met deknalrode midlifecrisis-auto vertrokken naar Algonquin Park, een natuurpark ten noorden van Toronto. Daar kreeg “the-middle-of-nowhere” een heel nieuwe dimensie. Adressen werden aangegeven als “Highway 60, km 52” hahahaha. We verbleven in een motel vlak buiten het park, in een dorp met een paar honderd inwoners, maar wel een drankwinkel en 1 leuk restaurant. Meer heb je niet nodig toch?

De dag erna naar een houtkap-museum/wandeling geweest, het bezoekerscentrum en nog een beaver trail gelopen. Helaas geen grote wilde dieren gezien, dus al die beren-afschrik-tips voor niks bestudeerd. Hier waren alle blaadjes al van de bomen en lag er al wat sneeuw in de berm, maar ondanks dat toch een mooi park!


- In de gevangenis in Ottawa (maar daar was het in ieder geval WEL droog)

Zaterdagochtend vertrokken we naar de hoofdstad Ottawa, waar Esther ons op zou wachten. Toen we opstonden regende het al, in de auto richting Ottawa had ik nog de hoop dat het een paar uur rijden verderop wel droog zou zijn, maar helaas... De hoeveelheid regen varieerde tussen hard en heel hard, de engeltjes boven Ottawa waren in ieder geval zeer verdrietig. Aangezien we 2 keer langs ons hostel zijn gereden voor we doorhadden hoe we moesten parkeren (rondje van 5 km), had Esther gelukkig wel de tijd om een paraplu te kopen. Ondertussen werd de familie Migchielsen achtervolgd door de politie. Vaderlief had namelijk rechtsaf geslagen op een plek waar het niet mocht en hij iets te veel op tomtom vertrouwde. Moederlief was ondertussen smoesjes aan het bedenken voor de politie. Dochterlief belde Esther dat het wel eens langer kon gaan duren. Toen wij een eindje verderop rechtdoor gingen en de politie links ging, waren we gerustgesteld. Voor een paar uur lang verlost van politie en justitie...

Vanwege het weer die dag de binnenattracties bekeken. Byward, een overdekte markthal, en the national gallery of Canada, waar ze schilderijen hadden van Rembrandt, van Gogh, Ruisdael, Picasso, Monet, Rubens, Bernini, Dali, Pollock, Rousseau, Boudin, Degas, Cézanne, Gauguin en vele anderen. Toen het na het eten ’s avonds EINDELIJK droog was gingen Esther en ik checken of het uitgaansleven in Ottawa spannender is dan dat van Toronto. Aangezien de vijftiger naast ons met zijn vrouw cryptogrammen aan het oplossen in de kroeg, hoef ik vast niet meer te vertellen... We verlieten gedesillusioneerd de kroeg en toen belandden we in de cel... Waarom? Nou, het klinkt spannender dan het is, ons hostel was namelijk een oude gevangenis en was vrijwel in oorspronkelijke staat gebleven. Het grootste verschil was dat de gedetineerden (wij dus) zelf de sleutel hadden van onze cellen.

Zondag was het gelukkig wel droog, en hebben we een rondje gelopen langs de parlementsgebouwen en andere hotspots. Een mooie wandeling met wederom herfstkleuren en langs de kant van een rivier. Zelfs nog even in de provincie Quebec geweest, want als je vanuit Ottawa de rivier oversteekt, ben je in de plaats Gatinau= in Quebec. Wat wel grappig was dat de talen op de bordjes omdraaien halverwege de bruggen tussen Ottawa en Gatineau. :-) Voor we weggingen nog genoten van de plaatselijke specialiteit “bevertail”. Een soort oliebol in de vorm van een beverstaart met suiker, kaneel en appel. Op de terugweg de toeristische route via thousand islands gereden en halverwege de avond waren we weer in Toronto.


- Eindelijk de CN-tower op

Maandag stond in het teken van Toronto. Nadat we ons rode racemonster met pijn in ons hart hadden ingeleverd, heb ik mijn ouders rondgeleid door Toronto. Het letterlijke hoogtepunt was de CN-tower. Aangezien het bewolkt was, had het weinig zin om de gehele 553 meter omhoog te gaan, maar gingen we naar een punt halverwege. Ter vergelijking: the sears tower in chicago is ‘maar’ 526 meter, de taipei 101 tower 508 m (haha Erwin), en die dubbele toren in Maleisië maar een schamele 452 meter (hahaha Marleen en Bas). Gelukkig hadden we een helder moment uitgekozen en konden we de eilanden en downtown erg goed zien. Verder een mooi uitzicht van zon door wolken en een regenboog. Na een rondleiding op mijn werk weer uit eten gegaan in mijn buurt en daarna naar de Kalendar bar met Sheila, ook een ervaring die mijn ouders niet mochten missen natuurlijk. Het beeld van de traditionele hospita met knot en plooirok is in ieder geval helemaal weggevaagd. :-p

Dinsdag nog over het universiteitsterrein gelopen en eekhoorntjes uit mijn hand laten eten. Halverwege de middag mijn ouders op het vliegveld afgeleverd met wat extra bagage, zodat ik het zelf niet langs 6 jeugdherbergen hoef te sjouwen straks. ;-) En toen was de rust wedergekeerd in huize Fardy / Emilien / Courchene / Migchielsen.


- Halloween

Afgelopen vrijdag was het Halloween. Aangezien ik niet voor gek wilde lopen in mijn gewone kleren, ben ik donderdag maar weer eens over Kensington market gaan slenteren om een kattenpruik te scoren. Ook al vond ik mezelf er wel oké uitzien, ik kon niet op tegen Gabrielle en Patrick. Gabrielle was als ipod verkleed, echt vet, en Patrick was een of andere held uit starwars die ik natuurlijk niet ken. Het had licht en geluidseffecten, dus ook heel gaaf voor een jongetje van 9. Aangezien Sheila een date had om naar de opera te gaan (waarbij ze rode schoenen droeg zoals in de film moonstruck, aldus Sheila), en Rey met de kids meeliep tijdes trick or treat, moesten Nova, Esther, Maria en ik het snoep uitdelen. Net toen Rey met de kids bij ons was, drupte er boter vanaf de ovenschaal op de hitte-elementen, wat wat vlammetjes veroorzaakte. Volgens Nova keek Rey heel dubieus naar ons met een blik van: “waarom zetten 4 jonge vrouwen in godsnaam mijn mooie keuken in de fik”. Met wat ovenpapier was deze crisis natuurlijk al snel onder controle en konden we weer rustig van de wijn en de verklede kindertjes genieten. Sheila heeft ondertussen trouwens al de halve wereld verteld dat ik de slechtste kok ooit ben, en dat er geheid iets (recept dan wel oven) in de fik vliegt als ik kook. Nova was aardiger: “het koken is beangstigend, maar het resultaat is altijd goed”

Maar goed: Halloween. (Iedereen die nog een braaf beeld van mij heeft: sla dit maar even over dan) Na een paar wijntjes gingen we naar vrienden van Nova, waar we nog een wijntje dronken. Vervolgens naar een party-boot, waar je zelfs met kaartje maar heel langzaam binnen kwam. Na 3 kwartier maar opgegeven en ondertussen weer bijna nuchter naar vrienden van Bram gegaan. Daar hebben Maria, Esther en ik gezeurd over het matige Canadeze uitgaansleven. Maar blijkbaar zijn niet alle Canadezen zo, want de gin-tonic vloeide rijkelijk en ze hadden ook ‘sigaretten’ die bij ons WEL gedoogd worden... Tegen enen nog maar eens geprobeerd om het nachtleven te ontdekken en gelukkig vonden we een of andere studenten-afterparty waar ze tot 2 uur gratis drank hadden. En het was ondertussen al kwart over 1. We hadden haast dus! :-p “How low can you go” was wel redelijk van toepassing. Nova ging heel erg low toen ze uitgleed over de plas wodka-red bull die Esther daar net voor haar had neergelegd. Maria is op weg naar huis in slaap gevallen in de streetcar (tram) en heeft haar halte gemist. Toen ze iets verderop uitstapte liet ze ook haar gsm nog liggen, waar ze gelukkig wel aan werd herinnerd door medepassagiers. Wat dat betreft leek ik nog de nuchterste van het stel en lag ik netjes geschminkt en al (wel met een handdoek over mijn kussen, dat had ik nog wel bedacht) na een lange nacht in bed.

De dag erna dus niet zoveel gedaan. De kater die nog steeds op mijn gezicht was getekend was gelukkig wel een stuk prominenter aanwezig dan de kater van binnen, maar echt veel energie had ik ook niet. Sheila had nogal veel moeite om niet in lachen uit te barsten tijdens haar gesprek met een brakke kat. :-p ’s Avonds pannekoeken gebakken met Esther en Nova, Maria kwam ook nog even langs, en daarna een filmpje gekeken met Nova. Gister lekker burgerlijk met Nova, Esther en Sheila naar IKEA geweest, waar ik al mijn meubels van thuis herkende. Als ik heimwee krijg, weet ik wat ik moet doen. ;-)


Tot zover deze update. Ik ben nu Saturday Night Live over de verkiezingen aan het kijken, is wel grappig. Morgen the real thing natuurlijk. Ik ga met Nina, Maria en Esther naar the Hart House op het universiteitsterrein om de uitslagen te volgen. Is wel een stuk makkelijker in dezelfde tijdszone natuulijk! (Ondertussen is het lunchpauze op dinsdag, dus is Saturday Night Live allang afgelopen...)

Groetjes,
Jorien

P.S. De foto's zullen in de loop van de dag tijdens nutteloze minuten wachttijd worden geupload. :-)