Eerste dag in Canada

Hoi allemaal!

Hier ben ik weer, uitgerust en wel. In deze aflevering van Jorien's avonturen de volgende onderwerpen:

- Meer over de heenreis
- Ontplofte muggenspray
- Patrick's birthday
- Mijn huisgenoten
- 1e dag Toronto
- Canadees telefoonnummer

Het is een lang verhaal, dus ik zou het vooral niet allemaal lezen. :-p

De heenreis:
Voor het inchecken kreeg ik al mijn 1e security check. Wie heeft je tas ingepakt? Heb je hem alleen gelaten? Ben je een crimineel? Na deze succesvol doorlopen te hebben, kon ik inchecken. Daarna nog even koffie drinken en mijn vrienje en ouders een afscheidsknuffel geven. Gelukkig zijn daar geen foto's van. ;-) De Belgische douane was een eitje natuurlijk. Daarna security check 2, waarna ik nog zo'n 2 uur kon wachten tot ik kon vliegen. Maar gelukkig heb ik tegenwoordig een laptop met een werkende accu... In het vliegtuig zat ik dus naast Wallonen, die uiteraard alleen Frans spraken. Dus bleven de gesprekken beperkt tot de praktische zaken en beleefdheden. De vlucht was wel lang (8 uur), maar verder prima. Het eten was erg lekker, pasta met kip in spinazie en later nog een pizza met kaas en pesto, en we kregen erg vaak gratis koffie en thee. Viel me alles mee! Boven de Atlantische Oceaan waren wel wat wolken, maar boven land heb ik alleen enkele schapenwolken gezien. Prachtig uitzich dus. Een deel van de Oostkust van Canada heb ik al gezien, dus daar hoef ik niet meer heen. :-D Na een rondje van de zaak boven Rhode Island (het was te druk om te landen ofzo), kwamen we dan eindelijk aan in de VS. Ik moest helaas door de douane. Het duurde wel een paar minuten: vingerafdrukken, aantal vragen (geen domme over eventuele vriendschap met Osama Bin Laden), foto, stempels, declaratieformulier inleveren, de hele mikmak. Daarna naar het declaratiemannetje. Na een aantal vragen moest ik mijn appel afgeven. Die hadden ze blijkbaar al genoeg in de big apple. En je weet maar nooit wat voor gevaar er in een appel schuilt natuurlijk! Daarna tas ophalen. Klein stukje lopen, tas weer in flightbag en inchecken. Denk je. Maar helaas, mijn tas hoorde bij de 10% tascontrole. Maar ik mocht zelf wel verder. Na zo'n 20 minuten in de VS te zijn geweest, ging ik dus de douane weer door. haha. Daarna weer een security check natuurlijk. Beetje rondlopen, wat gegeten en uiteindelijk maar wat naar vliegtuigen gekeken. Daar raakte ik in gesprek met een erg aardige Canadeze vrouw, die op dezelfde vlucht bleek te zitten. Wij een beetje klagen over de Amerikanen, de Canadezen denken dus hetzelfde over Bush enzo. hihi. Even later kwam er een Amerikaanse vrouw op ons af die zich verontschuldigde voor de domheid van haar landgenoten. Wij verontschuldigden ons voor ons gesprek, ervan uitgaande dat ze daarom naar ons toe kwam. Maar ze had helemaal niks gehoord, dat doet ze altijd als ze buitenlanders ziet. haha! In het vliegtuig bleek ik naast de Canadeze vrouw te zitten, echt toevallig! Die vlucht was dus wel gezellig, en ik heb haar telefoonnummer, dus als ik langs wil komen voor een kopje thee, ben ik altijd welkom. Mijn eerste Canadeze contact, whoohoo! In Toronto moest ik natuurlijk ook door de douane, immigration office, maar da was zo'n beetje nog makkelijker dan de douane in Amerika. Daarna weer tas ophalen, die er gelukkig nog hetzelfde uitzag, en weer naar de declaration. Ging allemaal soepel. Maar ja, hoe kom je dan bij het juiste adres? Ik had alleen Sheila's (mijn 'landlady' = huisjesmelker) mobiele telefoonnummer. Maar zij zat zelf in een ander vliegtuig. Dus ik naar de shuttlebus, nou, die ging dus niet naar de goede wijk. Lang zoeken naar de juiste stadsbus, gelukkig was er een aardige medewerker die de tijd nam om het precies uit te leggen. Stukje met bus, stukje met de metro (overal behulpzame Canadezen) en zo vond ik al snel het juiste station. Nog een keer Sheila bellen, die nog steeds in het vliegtuig zat. Daar sta je dan, in de bloei van je leven, in een grote stad aan de andere kant van de wereld, zonder contact met de juiste mensen... Gelukkig had ik mijn lonely planet bij de hand, dus ik ben toen maar naar huis gelopen. Grote rugzak op mijn rug, laptop op mijn buik, handtas in mijn hand, 30 graden, dikke pret maar niet heus. :-S Na zo'n 25 minuten strompelen en de luchtvochtigheid nog wat verder verhogen met mijn zweetlucht, vond ik eindelijk het juiste huis (ik was natuurlijk wel in 1 keer goed gelopen he, het is gewoon lang lopen met al die tassen). Nova was gelukkig thuis en vroeg me waarom ik in godsnaam niet gebeld had, zodat zij me kon halen. Bleek dat Sheila dacht dat ik het huisnummer had, en dat ik dat dan wel zou bellen. Ach ja, kan gebeuren. Na een douche en wat drinken en gezellig te hebben gekletst met Nova heb ik mijn tas uitgepakt, en toen bleek....

Ontplofte muggenspray

... dat mijn muggenspray (olie met penetrante citronellageur) was ontploft in mijn toilettas. Gelukkig was de schade beperkt tot mijn toilettas en 1 shirt. Mijn tandenborstel heb ik maar weggegooid. :-)

Patrick's birthday

Rond een uur of 12 kwamen Sheila en haar 2 kinderen thuis. De jongste, Patrick, werd 9. Hij vond de DVD van de kameleon leuk gelukkig. Na nog even te hebben gekletst ging iedereen slapen. Morgen (zondag) komt er wat familie om het te vieren. Zijn kinderfeestje is over 3 weken, eens kijken waar ik dan heen kan vluchten. :-p

Mijn huisgenoten:

Sheila, 48, ligt in scheiding met haar man. Ze is erg grappig en lijkt totaal geen 48 in haar uiterlijk en haar doen en laten. Gezellige vrouw die voor me klaar zou staan als er iets is.

Gabrielle, 12, pre-pubertje. Levendige, praatgrage, zelfstandige meid die soms wel een beetje de baas kan spelen over haar kleine broertje. Hun vader is Haitiaans (ofzo), dus ze zijn donker en spreken Frans met vader en Engels met moeder.

Patrick, 9, lijkt me een lieve jongen, maar nog niet zoveel gezien. Was erg blij met al zijn cadeautjes en kaarten. Is wat rustiger dan zijn grote zus, maar wel een levenslustige jongen.

Nova, 23, studeert fashion. Zij is een native, dus haar ouders zijn indianen. Ze is ook geboren in een reservaat, maar woont al van kleins af aan in Calgary. Haar vriend heet Bram en is dus, jawel, Nederlands! Maar hij woont al sinds zijn kleutertijd in Canada. Ik ben benieuwd of hij nog fatsoenlijk Nederlands spreekt. Nova is heel gezellig en heeft me vandaag Toronto laten zien en uitgelegd hoe de buslijnen enzo werken, en geholpen met mijn Canadese gsm enzo, dus echt super!

1e dag Toronto

Vandaag lekker uitgeslapen, en toen werd ik gelukkig wakker zonder jetlag! Daarna met Nova naar de supermarkt geweest, en daarna ontbeten. Beetje gerelaxed, kletsen met Sheila en Gabrielle, wel prima dus. Daarna nog een paar uur door Toronto gelopen, Nova heeft me een aantal hotspots laten zien en het ziekenhuis enzo. Maar het was vies warm, dus we hadden het wel vrij snel gehad. Ik heb nog genoeg tijd om het te verkennen. En nu zit ik dus op mijn kamertje dit te typen. Maar ik ga eens afronden, het is etenstijd!

Canadees telefoonnummer:

+1 416-871-3617 (mijn gsm)

Ik zal niet over elke dag zo'n lang verhaal schrijven hoor. :-p

groetjes,
Jorien