1e 'werk'week en meer over Toronto

Hoi allemaal!

Deze week erg rustig begonnen op mijn stage en vooral veel vrije tijd gehad. Deze keer geen 'hoofdstukken'. Maar voor het idee: je kan een verhaal verwachten over de inhoud van mijn project en mijn wandelingen door Toronto en een paar foto's.

Dinsdag had ik een meeting met Alex Sun, mijn begeleider voor het longkankerproject. Voor de geinteresseerden waar mijn project over gaat (moeilijke woorden* zie onder): De hypothese* is dat als er voor de radiotherapie een hoge glucose-uptake* te zien is op de PET-scanner*, er na de therapie vaak een residu* op die plek is. Als ik aantoon dat deze hypothese* juist is, zullen ze in het vervolg waarschijnlijk de therapie veranderen. De patienten krijgen dan een hogere dosis straling, een 'boost', op de plek van de hoge glucose-uptake*.

moeilijke woordenlijst:

Hypothese: wat men verwacht, maar nog niet zeker weet. (die snappen jullie nog wel, hoop ik)

Radiotherapie: Kankerpatienten behandelen door te bestralen.

Glucose-uptake: Hoeveel suiker er wordt 'gegeten' op die plek.

PET-scanner: Soort scanner die bepaalde moleculen of cellen kan vinden door bijv. de patienten te injecteren met een stofje die naar die cellen gaat en daar aan blijft hangen. Aan dat stofje hangen ze dan een ander stofje, een marker, die je kan zien op de PET-scan. Hoe meer stofje (in dit geval glucose) er naar een bepaalde plek gaat, hoe witter de vlek op de scanner. Een PET wordt meestal gebruikt in combinatie met een CT, beetje vergelijkbaar met Rontgen, omdat je dan ook kan zien WAAR die witte vlek precies in het lichaam zit.

Residu: Wat er van de tumor over is na bestraling. Je wilt dus geen residu. Als een patient een residu heeft, zijn de overlevingskansen zeer beperkt, aangezien die cellen ongevoelig zijn geworden voor bestraling, en de patient sowieso maar een bepaalde dosis mag hebben.

-Einde moeilijke woordenlijst-

Deze hypothese hebben ze al getest op een patientengroep van Maastro, een kankerinstituut in Maastricht, waar ik regelmatig ben geweest voor vakken enzo. Daar vonden ze dat het residu inderdaad op die plek zit. Nu moet ik kijken of we dat ook vinden in Toronto. Als 2 instituten allebei hetzelfde vinden, is de kans groot dat het echt zo is, en niet een toevalligheid of afhankelijk van onderzoeksmethoden ofzo. Om dit onderzoek te kunnen doen, moet ik bij de patientendata (foto's) kunnen. En ik krijg ook een cursus Pinnacle (software) om met die foto's te kunnen werken. Die cursus krijg ik dinsdagmiddag.

Alex Sun heeft dus de softwarecursus voor me geregeld en zou ook regelen dat ik met artsen mee kan lopen op patientenbezoek e.d. Erg aardige man!

Na dat gesprek ging ik naar STTARR, waar mijn werkplek is. STTARR hoort wel bij het PMH, maar zit in een ander gebouw om de hoek. Daar aangekomen bleek regelneef Justin Grant er niet te zijn, en had ik dus nog geen pasje of internetaccount.

Dus toen ben ik Toronto maar verder gaan verkennen. Stukje naar het zuiden gelopen, langs een paar grote winkelcentra, oude stadhuis met monument voor soldaten, nieuwe stadhuis met parkje erbij en toen weer terug. Toen ik terug was bij STTARR, was Justin Grant er nog steeds niet, dus dan maar naar huis.

Woensdag poging 3 om mijn internetaccount te krijgen. Vol goede moed stond ik om 9 uur voor de deur. Gelukkig kon ik mee naar binnen sluipen met iemand anders die net aankwam, en kwam Justin om 9.15u binnen, met een pasje voor mij! Horde 1 genomen! Dus alleen nog een netwerkaccount... Justin bracht me daarvoor naar Steven, de ict-kerel. Die net enorm aan het stressen was, omdat het netwerk plat lag... Justin bracht me maar naar mijn bureau, met nog-niet-werkende computer om daar even te wachten. Na wat gekletst te hebben met een paar collega's en wat door een toeristenfolder gebladerd te hebben, kwam er iemand binnen met de mededeling: "the internet cable has collapsed". Er loopt blijkbaar 1 kabel naar het ziekenhuis (PMH) naar STTARR (vanwege privacy-wetgevind ofzo denk ik), en die was dus kapot. Dat kon nog wel even duren, en ik kon maar beter naar huis gaan. Maar als je aan de andere kant van de wereld zit, en het is pas half 11, ga je niet naar huis natuurlijk. ;-) Na een half uurtje zoeken naar een internettoegang in het ziekenhuis zelf, waar wel internet was, en een mailtje te hebben gestuurd naar mijn andere begeleider, Brad Wouters, ben ik maar weer door Toronto gaan lopen.

Mijn wandeling ging eerst over het universiteitsterrein, waar het stikt van de bomen, zwarte eekhoorns en oude gebouwen. Daarna naar de dure winkelstraten van Bloor-Yorkville, waar ik alleen een paar koelkastmagneten heb gekocht. Mijn tas is natuurlijk al vol genoeg met de Nederlandse kleren, het lag niet aan de prijs. ;-) Vervolgens naar de studentenwijk The Annex met een stuk goedkopere winkels. En daarna naar Kensington Market, een paar gezellige straatjes met kraampjes en kleine winkeltjes met producten uit alle windstreken. Helaas was mijn cash op en is dat ongeveer de enige plek in Toronto waar ze geen creditcard accepteren... Dus maar naar huis gegaan, waar Nova zich enorm verveelde. Dus ging ik terug naar Kensington Market, dit keer in gezelschap van Nova en keiharde contanten. :-) Daar wat fruit gekocht en Goudse kaas!!! mmmmm

's avonds kreeg ik een mailtje van Brad Wouters, mijn begeleider van het muizenproject (daarover de volgende keer meer denk ik), dat hij me graag vrijdag wilde zien. Ik kon me dus verheugen op een ochtend uitslapen, aangezien ik tot vrijdagmidag niet kan beginnen met het muizenproject en tot dinsdagmiddag niet met het longkankerproject. Deze uitslaap-illusie werd bruut verstoord door een mailtje met de mededeling dat Brad Wouters de volgende ochtend (vanochtend dus) een presentatie gaf over iets wat ook met mijn stage te maken heeft. Niet verplicht ofzo, maar toch...

Vanochtend heb ik toch maar de wekker gezet om kwart voor 7 (wat echt een heldendaad is voor mij...) en zat ik om 8 uur met mijn beker Tom Horton thee (beter en goedkoper dan Starbucks) bij de presentatie. Die gelukkig wel interessant was en goed te volgen. Om 9 uur naar STTARR gegaan, en toen kreeg ik eindelijk met internetaccount. whoohoo! Maar aangezien ik toch niks kon doen, maar naar huis gegaan. Vandaag geen zin om Toronto te verkennen, omdat het een beetje druilerig is en mijn voeten genoeg hadden van het lopen. Dus lekker luie dag gehad.

Hopelijk weet ik morgen meer over het muizenproject en kan ik na het lange weekend dan ECHT beginnen met beide projecten.

Take care! (= Houdoe ;-))

Jorien