Stage komt op gang en leuke dingen met "the gang"

Hoi allemaal!

Gezien de hoeveelheid tekst van de vorige keer, heb ik jullie maar wat meer tijd gegeven om het allemaal te lezen. ;-) Hulde aan de mensen die dat daadwerkelijk hebben gedaan, jullie kaart is bijna onderweg. Echt bijna... (Mensen die dit niet snappen en het graag wel willen snappen, zullen alsnog mijn vorige blog moeten lezen.)


Deze keer is het iets minder lang, maar eigenlijk nog steeds wel heel erg belachelijk lang... Maar je kan makkelijk de voor jou leuke stukjes vinden door te kiezen uit de volgende onderwerpen:
- Laatste rustige werkweek en TIFF
- Footballgame
- ISC-trip St. Jacobs / Elora gorge
- Eerste drukke werkweek met muis-MRI
- Salsalessen
- Andere leuke plannen
- Opvallende dingen aan Canada


!!!WARNING!!! This blog contains content which is not appropriate for Partij van de dieren voters!


- Laatste rustige werkweek en TIFF

Vorige week was nog een vrij rustige week op mijn stage. Ik had de gebruikelijke presentaties, met de gebruikelijke gratis lunch op dinsdag, afspraken met Caroline voor het longkanker project, nog wat extra inlezen, en een vergadering voor het muizenproject. Dinsdagavond ben ik met Bijan en Esther naar een film van het Toronto International Film Festival (TIFF) geweest, Down to the Dust. De voor ons onbekende Canadese acteurs en regisseur bij ons in de zaal zaten, aangezien het de première was, dat was wel grappig! Als de kranten niet bol stonden van de tienerzwangerschap van de dochter van Sarah Palin of de naderende Canadese verkiezingen, dan stonden ze wel bol van de nachtelijke escapades van Jennifer “Rachel”Anniston en andere echte beroemdheden, maar natuurlijk heb ik niemand gespot. Na de film nog even wat gedronken en tegen elkaar geklaagd over het leven als researcher in den vreemde en niet bereikbare data / software of wat er nog meer te klagen viel. Ook wel een fijn. ;-)

Vrijdag kreeg ik minder goed nieuws, de KWF wil me geen beurs geven, omdat ik geen 2 maanden onderzoekservaring heb. :-( Ik ga dit natuurlijk wel aanvechten: Sue the Basterds! ;-) Dus gelieve de deur dicht te slaan voor de collectanten van de KWF, tot het moment dat ik toch een grote zak met geld krijg natuurlijk. ;-) Maar gelukkig heb ik wel de toezegging van André Dekker / Maastro dat zij mijn vliegticket betalen. En André en Justin Grant (superaardige collega) gaan David Jaffrey (de grote baas) vragen of PMH mijn huur hier kan betalen. Ticket + huur zou dan samen meer zijn dan ik van de KWF zou krijgen waarschijnlijk, dus alsnog prima. Justin Grant: “How much do you need? Only 1800 for rent? A month? 3 months??? Wow, that is cheap! Oh, I don’t think that is a problem, David has a lot of money” Laten we het hopen… Dit had André overigens al eerder aan hem gevraagd via de mail, maar waarschijnlijk sta ik 1058e op zijn prioriteitenlijstje. Jullie kunnen natuurlijk ook een vrijwillige bijdrage overmaken naar: 320526801 o.v.v. “Help Jorien aan een dak boven haar hoofd” of “Bijdrage vanwege de schrijnend hoge bierprijzen”. ;-)


- Footballgame

Mijn vrijdag werd weer een beetje goed bij een Footballgame in het Rogers Centre. Ik was uitgenodigd door Kim, een andere studente psychologie uit Utrecht (het is dus blijkbaar echt waar dat alle vrouwen uit Utrecht psychologie studeren...) die ik had gevonden via waarbenjij.nu. Nu ben ik natuurlijk al niet zo’n sportfanaat, op het jaarlijkse kampioensfeest van PSV na, en dan is American Football niet echt de beste keus... Het spelletje duurt officieel 4 x een kwartier, maar omdat ze constant wisselen tussen het aanvallende en verdedigende team en je ook nog van die vrouwtjes hebt die er tussendoor gaan hupsen, duurt het uiteindelijk 3 uur. Ach, dan maar een pilsje denk je. Helaas, ze hadden alleen light beer en dat was ook nog eens 9,25 per glas. Wel in dollars, maar toch aarrrgghhhh!!! En als dat nog niet genoeg ellende was: We verloren ook nog eens met 38-9 van Winnipeg. Het was trouwens erg bijzonder om te zien dat de enkele tientallen Winnipeg Blue Bombers fans niet werden belaagd door de 32.000 Toronto Argonauts fans als ze WEER gingen juichen. Het was trouwens jaren-50 week, dus de mannen waren erg teleurgesteld over de kleding van de cheerleaders. De dansjes waren ook van het niveau “Hilke en Jorien in een kroeg”, waar natuurlijk helemaal niks mis mee is als je er NIET voor betaald krijgt. :-D


- ISC-trip St. Jacobs / Elora gorge

Zaterdag was het weer tijd voor een trip met de gele schoolbus. Dit keer ging het internationale gezelschap op weg naar St. Jacobs town. By the way: 2 studentes / begeleiders die 50 internationale namen omroepen om te checken of iedereen er is, is echt onbetaalbaar! In St. Jacobs Village gingen we eerst naar een museum over de “Old Dutch” Mennonite people. Je kunt je bijna niet voorstellen dat er heden ten dage duizenden mensen in een Westers land wonen en nog kleren van eeuwen geleden dragen en alles met paard en wagen doen... Sommige hebben overigens wel een auto, maar dan moet hij wel zwart zijn. Jaja... whatever... Onze Zeeuwse zwarte-kousen-gereformeerden zijn daar dus helemaal niks bij. Na een korte stop bij een maple syrop museum (suf) gingen we naar een boerenmarkt, waar een aantal Mennonite “in het wild” rondliepen. Tot mijn grote vreugd maakten ze wel hun naam van “Old Dutch” Mennonite waar, want ik vond zowaar een kraam met lekkerbekjes, kibbeling, maatjes haring, kroket en frikandel! Esther en ik hebben dus geluncht met een broodje haring met uitjes. Mmmmm! Toen verder naar de Elora Gorge. Uiteraard regende het pijpenstelen toen we daar wilden gaan wandelen, maar dat hield ons niet tegen. Er waren 3 wandelroutes uitgezet in het park, die opgeteld 2 km waren, wat weer genoeg zegt over de luiheid van Noord-Amerikanen (aldus de Europeanen). Het was op zich wel een mooie omgeving, maar als je veel in de bergen hebt gewandeld in Europa, is het niks nieuws, maar toch fijn om even iets anders te zien dan gebouwen. Nadat we alledrie de routes hadden afgewerkt, gingen we maar met “the gang” spelletjes doen in een picknickhut waar het wel droog was.

’s Avonds had Patrick zijn sleepover party (slaapfeestje) met zijn 8 vriendjes. Het was dus absoluut heel belangrijk om vooral niet te vroeg thuis te komen. Aangezien mijn nieuwe vrienden altijd voor me klaar staan, waren ze zo lief om met mij een pub in te duiken. Wat een opoffering. ;-) Mijn bord met eten was nogal groot, maar dat was niks vergeleken met de pitchers... (Pitchers zijn relatief goedkoper, en je moet wat om te bezuinigen hè. :-p) Gelukkig waren er veel Duitsers in ons gezelschap, en de andere nationaliteiten wisten er ook wel raad mee, dus dat was geen probleem. Om half 3 ’s nachts waren die “vervelende jong” nog steeds wakker, maar kon ik ze gelukkig boven niet horen. Tot 8 uur ’s ochtends toen ze elkaar op de houten trappen begonnen af te maken met speelgoedpistolen. Gabrielle probeerde me nog te redden door te schreeuwen dat ze niet naar boven mochten vanwege de “roommates”, maar dat zorgde alleen maar voor nog meer lawaai. Ach, het was lief bedoeld. :-)


- Eerste drukke werkweek met muis-MRI

Deze week heb ik overuren gemaakt op mijn stage, wat ook wel eens mocht natuurlijk. De plaatjes voor het longkankerproject waren echt heel vaag, maar nadat ik van verschillende kastjes naar nog meer muren was gestuurd, is dat ondertussen allemaal opgehelderd. Ach, je leert wel je collega’s kennen zullen we maar zeggen... Verder was het ook niet zo simpel om ‘even’ de images van voorgaande muizenonderzoeken bij elkaar te schrapen. Maar die heb ik nu ook, dus volgens mij komt het nu allemaal goed! Whoehoe! Wat wel irritant is, is dat het weer DOORDEWEEKS echt super is, en ik dan verdorie halve dagen in een kelder zit opgesloten. De andere helft van de dag zit ik achter mijn bureautje op een paar meter van een lab, met nog een paar meter tot daglicht. :-( Maar ik fiets bijna altijd naar mijn werk, en als ik de streetcar neem, loop ik terug, of ik ga een wijntje drinken met Esther na het werk op een terrasje, dus zo kom ik wel aan mijn zonuren.

Woensdag de eerste experimenten met muizen gedaan, dat was erg interessant! (Partij van de dieren-stemmers: gelieve verder te lezen vanaf volgende onderwerp) We stonden met 5 volwassen mensen te kijken hoe Debby een katheter in de staart van een muis friemelde. Muizen zijn nogal klein, een staart van een muis erg klein, en het aanprikken van de ader in de staart van een muis is echt een uitdaging kan ik je vertellen. De muis was uiteraard not amused, en poepte derhalve als tegenactie over Debby’s handen. Commentaar van de zijlijn: “Nice shot, little fella!” ;-) Nadat Minnie onder narcose was gebracht, moest ze in de micro-MRI-scan om het menselijk ras van de ondergang (=kanker) te redden. Na een aantal verschillende mogelijkheden te hebben getest, bleek er een nogal groot bewegings/ademhalings-artefact te zijn. Toen we Minnie inclusief alle poespas uit de scanner schoven om te kijken wat we konden aanpassen, bleek ze met haar snuit uit de beademing / narcose te zijn geglipt. En ze werd dus langzaam wakker... Aangezien je echt niet zit te wachten op rondrennende muizen in een lab met dure gave dingen en doorknaagbare kabels, was het tijd voor actie. De enige andere persoon, Lisa, had haar handen vol met katheters, slangen en andere poespas, dus heb ik het beestje maar even in haar nekvel gegrepen en terug in de narcose geduwd tot ze weer sliep. Lachen man, proefdieren... Nadat ze uiteindelijk haar muizenplicht had vervuld, werd de katheter verwijderd, de narcose gestopt en werd ze bij haar vriendinnetjes gelegd. Ze zou binnen enkele ogenblikken moeten ontwaken, normaal gesproken... Nu moet ik vertellen dat de Mickeys en Minnies normaalgesproken op een warm bedje liggen, aangezien het koud is in een scanner (iets met koelen van magneten = betere geleiding van de stroom= meer magnetisme = meer signaal). Maar omdat het muizenbed stom was gemaakt, paste het niet zoals wij het wilden en legden we Minnie voor het warme gedeelte. Want het zou toch maar voor 1 scan zijn... Dachten we... Een uur later (oeps) haalden we Minnie uit de narcose, legden we haar bij Minnie 2 en Minnie 3, en zou ze binnnen enkele ogenblikken wakker moeten worden. Normaalgesproken dus... Wake up! Na een tijdje begon ze ongecontroleerd te shaken, en riep Lisa: “This is not good, not good, not good at all” en ging ik op zoek naar muizendeskundige Debby. Lisa en ik hadden namelijk niet zo'n zin om zelf "een dislocatie in de nek aan te brengen" (nekje krak krak) om het beestje uit haar lijden te verlossen. Helaas was Debby al naar huis. Omdat ik zag dat het beestje wel een beetje ging lopen, en het er vrij gecontroleerd uitzag, zei ik dat het vast geen epilepsie maar hypothermia (onderkoeling). Het schoot ons toen pas te binnen dat we Minnie veel te lang van het warme bedje afgehaald hadden, dus ik zou wel eens gelijk kon hebben. Een infraroodlamp deed wonderen dus gelukkig hield het trillen op na een paar minuutjes op en werden Minnie en haar vriendinnen veilig terug gebracht naar hun dierenverblijf. In afwachtingen van hun volgende verplichtingen ten behoeve van het redden van de mensheid... Mensen die dit zielig vinden: de muisjes zijn dus bijna de hele tijd onder narcose, en dat is dus veel minder vervelend dan langzaam creperen vanwege muizengif. Bovendien sterven zij uiteindelijk met een glimlach op hun snuit, omdat ze een zinvol leven hebben gehad. Tot zover mijn pro-proefdier-verhaal. Geef dus vooral ook geen geld aan die stomme dierenactivisiten!


- Salsalessen

Ik ben toch maar begonnen met Salsalessen. Bijan en Nicola van “the gang”zitten ook in mijn klasje, dus dat is wel gezellig! Ik was al bijna te laat bij de eerste les vanwege het avontuur met Minnie, maar ik heb het gered. De stapjes waren overigens vrij simpel als je de cha cha en de rumba goed kent, maar het was toch wel leuk. Het gehalte Aziaten is nogal hoog... Van alle mannen ziet alleen Bijan er niet Aziatisch uit, en zelfs hij is als Iraniër toch ook een Aziaat. Nou ja, niet erg verder, behalve dan dat ze je niet durven aan te kijken. Dus toen de dansleraar zei dat het vrij onbeleefd was om naar de schoenen van het meisje te blijven staren, keken ze giechelend op. Ik waande me weer helemaal terug in de tijden dat ik als 14-jarig beugelbekkie mijn eerste danslessen bij Janvier had. Alleen was ik dit keer niet de giechelende persoon. :-p Daarna nog gezellig met Bijan koffie gedronken met een gigantische chocolate chip cookie bij de Starbucks. Ik raak al gewend aan de gewoonte om thee te halen bij de Tim Hortons of de Starbucks, op weg van STTARR naar het ziekenhuis en terug.


- Andere leuke plannen

Dit weekend wordt echt relaxed. Zaterdag ga ik met Esther naar het oude gedeelte van Toronto, schijnt echt te bestaan, en naar een markt. Beetje shoppen, kneuterig theeleuten, je kent het wel. Zondag gaan we dan toch echt eindelijk fietsen op de eilanden. Met de pont heen, lekker rondfietsen, misschien frisbee golfen (= op golfterrein, maar dan met netten waar de frisbee in moet), misschien bbq-en in een parkje daar, genieten van de skyline van Toronto, genieten van het goede gezelschap en dan voldaan weer terug. Dinsdagavond ga ik naar een honkbal-wedstrijd tussen de Toronto Blue Jays en de New York Yankees. The good guys gaan dus vast weer verliezen, maar dit keer gaan we proberen bier naar binnen te smokkelen, zodat we de pijn kunnen verzachten. Verder hadden Esther en ik bedacht om een of 2 auto’s te huren en met een groepje van “the gang” een weekendje Ottawa te doen. Als dat zo is, hoef ik na afloop van mijn stage “alleen” nog maar naar: Quebec, Tadoussac = walvissen kijken, Montreal, Boston en New York. Daar heb ik nu al zin in! Verder staan de andere plannen ook nog steeds, zoals: Nuit Blanche (museumnacht), Oktoberfesten, Thanksgiving, reizen met ouders en Halloween. Dus ik hoef me zowel tijdens werktijd, als in de avonden en weekenden niet te vervelen.


- Opvallende dingen aan Canada:

*Als ik met mijn mini-fietsje door Toronto fiets, voel ik me compleet veilig. Het is zelfs zo, dat als ik links af wil slaan, ik invoeg tussen de auto’s, en meestal door kan fietsen omdat de auto’s van de andere kant voor me stoppen! It’s amazing!

*Ze zetten de tax hier los op de rekening. Dus je betaalt altijd meer dan je denkt. In een kroeg heb je al gauw 4 soorten tax: btw 1, btw2, food tax, liquor tax en dan zetten die bastards vaak ook de fooi er al op. Hey, mogen we dat niet zelf bepalen??? Dus de rekening van zaterdag was 171,34 dollar i.p.v. 130. Zelfs de niet-Hollanders vonden dat niet zo netjes en wilden dus vooral geen cent teveel betalen. “Heeft iemand 4 cent???”klonk het dus over de tafel. :-p

*Het niveau van in ieder geval wiskunde en economie ligt hier wel een beetje achter op het niveau in Nederland. Ik heb Gabrielle al 2 x geholpen met haar wiskundehuiswerk en Nova 1 x met haar economie. Dit tot hilariteit, maar vooral ook grote dankbaarheid van Sheila, die vervolgens mijn afwas doet. Prima deal wat mij betreft. In de brugklas krijgen ze voor het eerst breuken, wat bij ons in groep 7 al begint. Maar ze hebben al wel wortels en kwadraten, dat valt dus wel mee. Gabrielle heeft Franse lesboeken, en ze was erg verbaasd over mijn kennis van het Frans. Maar schijn bedriegt: de makkelijke woorden weet ik nog, en de moeilijke wiskundige termen lijken OF op het Engels OF op het Nederlands. En de plaatjes en formules erbij zeggen vaak al genoeg. Ze had bijv. een sommetje over de omtrek van een kamer. Het Franse woord voor plint is plinthe, dus niet echt moeilijk voor mij om dat woord te raden uit de context. Gabrielle had geen idee wat een plinthe was, dus ik kon haar een nieuw Frans woordje leren. “Mom, Jorien is so smart, she knows more French words than I do”. Hahaha, ja vast, vooral laten denken. :-p

*Alles wat geïmporteerd is (zeg maar de hele supermarkt) is duurder dan in Nederland. Uit eten is daarentegen even duur, en in mijn wijk kan je voor 10 dollar een prima pizza krijgen.

* Warnings. Op de bekers van Tim Hortons staat: “warning, might be hot” Ja, dat zou wel fijn zijn bij thee! En toen Nova en ik Sheila gingen helpen bij het aansluiten van een TV, “my god, we really need a man”, bleek het boekje vol te staan met waarschuwingen, maar niet met nuttige tips. :-S Na de lijst met warnings kwamen de instructies. Deze waren als volgt: “Read the intructions” “Keep the instructions” “Follow the instructions” en dan eindelijk “Plug the cables in where they belong”. Ja, maar welke van de duizend kabels precies? En waar moeten ze in???

Toch weer een lang verhaal. Sorry hè!
Liefs,
Jorien